Bisküvi üretmek

Karaman bisküvi fabrikaları yolun hemen kenarında Karaman Organizesi olarak özel olarak yapılmış bir sahada

Karaman bisküvi fabrikaları yolun hemen kenarında Karaman Organizesi olarak özel olarak yapılmış bir sahada. Çok kaliteli modern tesisler son model makinalarda bisküvi üretimi görmek artık şaşırtıcı da değil. Pek çoğu da bu fikrin ilk çıkış noktasını nereden nereye geldiğini biliyor. Bisküvi fabrikaları sayıca da artıyor. Üstelik tüketilen bisküvilerin büyük bir kısmını, Karaman halkının kızları kadınları erkekleriyle birlikte üretmesi de, gurur veriyor.

Büyük ihtimalle de eğlenceli, çalışma imkanlarının kısıtlı olduğu yerlerde ev kızlarının kadınlarının boş zamanlarını doldurma arayışından olduğunda ortaya çıkan çalışma fikri ve bisküvi fabrikaları onlar içinde bir zaman değerlendirme yeri oldu. Onlar da usta öğretici kızlarla birlikte fabrikadaki işleri çekip çeviriyorlar. Kızlar gruplar halinde çalışıyor ama kendi başlarına işe koyulup normal çalışan nadiren tek çalışılan bölümleri de var oralarda da kızlar tek tük serpiştirilmiş. Genellikle birlikte bisküvi üreten ekip çalışması içinde de acemilere tavsiyeler veren başlarında bir de çavuşları oluyor ama onlarda bazen her tarafa yetişemiyor çünkü burada her hattın iş kolları farklı çalışma sistemi de.

Kızların üretim esnasında üstlendiği görevler, bölüm sırasıyla bisküvi, gofret, çikolata, kraker ve şekerlemeler. Yeterli işçiyi sağlayabildikleri takdirde üretim artacak hatlar tam randımanlı çalışacak ve bunlara yeni bölümler de eklenecek.

Çikolata kaplı kremalı gofret, çikolata kaplamalı üzeri bol kaplamalı gofret, ama bir başka kişi bu bir şey değiştirmiyor da diyebilir

Çikolata kaplamalı ürünler için yaz kış üretimi yapılabiliyor çikolatalı soğuk ürünler için mevsim sorun değil. Kaplamalı pasta üretimi için bisküvinin ayrı bir aşamadan geçip gelmesi fırınlarda pişmesi çikolata bölümüne taşınması orada olukçu kızların önüne kadar gelmesi gerekiyor. Oluklardan akıp gelen bisküvilerin üzerine jelatin, glikoz şurubu ve kaynatılmış şurup özel makinadan geçiriliyor ve tek tek bisküvilerin üzerine köpükler fışkırtılıyor, marshmallow oluyor. Üzerine şelaleden akan çikolatalarla kaplanıyor soğutma tüneline gönderiliyor donmuş vaziyette çıkıyor. Pek çok kadının da evde yapmaya hasret çektiği bir lezzet ve kıvamda kızlar bu bölümde çalışmaktan ayrıca zevk alıyor.

Fabrikaların hepsi de çok büyük gelişmeye ve yeniliğe de açık, büyük bir girişimcilik başarısı, bisküvi, çikolata, kek, gofret, kraker şekerleme üretiliyor. Oysa bunlara hep birlikte bisküvi fabrikaları deniliyor. Diğer çeşitlerin isimleriyle anılması neredeyse sıfır. Sadece çeşitleri kalıyor akıllarda binlerce çeşit arasında çikolatalı pasta, kremalı, üzeri Hindistan Cevizli marshmallowlu ürünler, baton meyveli kakaolu vanilyalı kekler, muzlu sade fındıklı gofretler, petibör finger kremalı, piknik, bebe, bisküviler, balık, badem, tuzlu susamlı, pizza, çubuk, peynirli krakerler, jöleli sandviç bisküviler, top şekerler, hediyelik şekerler fındık kaplamalı şekerler, üstelik hepsi çok güzel randıman veriyor ve en kaliteli şekli ile üretiliyor.

Karaman bisküvi fabrikalarından bereket fışkırıyor. Makinaları da yeni ve bakımlı. Kızlar ve erkekler vardiyalı olarak gece gündüz çalışıyor. İşçiler gecenin on ikisinde işbaşı yapıyor sabah sekizde ayrılıyor işyerinden. Çok azı da on iki saat çalışıyor. Onlar için zaman önemli değil çünkü sabaha da daha çok zaman var. Önlerindeki işlerinin her bir anı da bir heyecan onları uykularından uyandırıyor.

İşyerinde üretim hattının ağzının önünden alınıp yenilen ürünlerin tat ve lezzeti dışarıdan alınıp yenilenlerin yanında çok daha lezzetli oluyor.

Çalıştıkları işyerleri de organizenin en görkemli en modern makinaları olan bir işyeri gerçi organize de pek çok fabrikalar bu dizi makina ve fırın ve hatlardan oluşuyor. Burası Karaman Organizesi olağanüstü bir yer bisküvinin üssü gibi. İşçileri özellikle fabrikalarda çalıştırmak için ayrıca bir baskı yapılmıyor zorla kollarından tutulup da içeri sokulmuyor. Ama onlar da bu işi severek ve büyük bir coşku ile yapıyorlar genellikle en coşkuluları işsizler köyden başka şehirlerden gelenler daha önce işi olmayanlar. Burada bisküvi işinde normal bir arkadaşlık ekip çalışması içinde huzurla kurulan bir dostluk ilişkisi var.

İşçiler ara sıra başka bölümlere kaydırılıyor işçilerin yer ve konumları tam belli değil bu da kısa süreli verimi etkiliyor. İşçi tam alıştığı bölümde elini bedenini hızlandırmış onun orayı terk etmesi isteniyor. Onun yerine gelende görevi devralıyor ama onun da elini o hıza ve tempoya alıştırması zaman alıyor ve o giden işçi de eski bildiği işe gittiğinde de hale hazırda bir ekip bir hazırlık yoksa her şey sil baştan yeniden kurularak işe başlatılıyor. İşin en önemlisi her işi yapmakta her yeri bilmek ve öğrenmekte acemilik çekmemekte. İşi öğrenme deneme süreleri bu işçilerin işi kapma, becerme ve yapma sürelerindeki morallerini de yükseltiyor. İşçilerin sürekli yerlerini değiştirmektense arada üç beş kişilik usta ara işçi bulundurma fikri önerenler de var. Ne var ki işsizlik var işçiler, makinalara tek tek anca yetiyor. Bisküvi üretici sanayiciler alet edavat makine ve ekipmanları her yerde buluyor en modernlerini en pahalılarını getiriyor işyerlerini kuruyor maalesef işçiyi bulamıyor eğer ki onun da makinasını yapsınlar hemen oracıkta alabilir.

O fabrikada üretim böyle yapılıyor bisküviler şöyle pişiriliyor bu fabrika da böyle pişiriliyor. Tabi her fabrikanın ayrı bir lezzet anlayışı, lezzet yakalama formülleri var. En güzel tat ve lezzeti yakalayana dek. Bazıları bisküviler çok pişiriyor bazıları az. Bizim fabrikamızda renk kıvamı ve rutubet derecesi oluştuğunda daha gevrek olana dek pişiriyor. Kıtır kıtır olana dek. Ayrıca böyle seviliyor. Ayrıca başka fabrikalar bizim içine ne kattığımızı, miktarlarını bilmiyor.

Glikoz şurubu buna en iyi örnek.

Glikoz şurubu bütün hazır gıdalarda vazgeçilmez bir hammadde olarak kullanılıyor. Neden? Çünkü glikoz veya früktoz şuruplar şekerden daha tatlı ve ucuz.

Oysa ortalama bir tüketici az bilgisi olan raftaki ürünlere şüpheyle yaklaşır. Onlara göre içeriğine özüne hükmedilmiş özü değiştirilmiş bir madde gerekli yararlılığı sağlamayacak bu sebeple iyice emin olmadığı sürece o ürünü almayabilir. Talep etmeyebilir.

Oysa biz de glikoz şurubu için farklı bir yöntemle, yani glikoz şurubu işyerlerinde de yapılabiliyor. Şeker pancarından elde edilen şeker su ile belli bir kıvamda koca buharlı kazanlarda kaynatılıp içine bir miktar da limon tuz ilave ediyor üretime hazır hale getiriliyor. Bu şekilde de hiç bir karakterini de kaybetmemiş oluyor. Tadı da tastamam bizim evlerimizde şıralı tatlılara döktüğümüz şerbete benziyor. Bisküvi çikolata ile birlikte tattığınız zaman tadı da aynı oluyor tat farkını da fark edemiyorsunuz.

Bisküvilerin sarımsı bir renk alması ama pişirme hariç ona o rengi verenin glikoz şurubu olduğunu bilmek böyle bir ipucu yakalamak da zor. Bisküvilerde renk farkı var ama bunu da glikozdan kaynaklandığını bile fark edemiyorsunuz.

Üreticiler şimdiye kadar işyerlerinde neden glikoz şurubu yerine normal şurubun kullanılmadığını açıklayabilmiş değiller. Bazı üreticiler her iki glikoza karşı da özgür bir tavır sergileyip her ikisini de belli ölçüler de kullanmışlar. Çünkü tüketilen hazır gıdalarda ekonomik olması da tüketicinin ilk tercih sırasında. Siz de hangi şurubu kullanıldığını bilemezsiniz. Ama onlarda ürettikleri mamul üzerinde hangi ürünü kullandıklarını etiketlerinde belirtmek zorunda nereden ne aldıklarını belge ve raporlarıyla tüketiciye sunmak zorunda. Çünkü tüketici de ne yediğini bilmeli.

Gülünü seven dikenine katlanır nadiren bu şekil tatlı yiyeceklerin içinde bu tip yiyeceklerin karışması yenilebilir olduğuna kanaat getirilmesi, son söz tüketicilerin tercihine kalmıştır.

http://yazarimben1.blogspot.com.tr/